Dag 22/23 Illinois - Nederland



Onze laatste dag in de USA, het zit er weer op voor dit jaar!
Aan al het moois komt een eind zeggen ze altijd en dat klopt! Wij staan vandaag iets later op omdat we pas om 16.10 uur vliegen. Het is redelijk weer zo te zien, droog en niet te warm. Rustig aan reorganiseren wij onze bagage want zoals gewoonlijk hebben wij ook dit keer iets te veel bij ons. De koffers zijn een paar kilo te zwaar dus besluiten wij om een aantal zware zaken in een aparte reistas te doen die we dan als handbagage mee kunnen nemen. Als handbagage hebben wij al een goed gevulde laptoptas en een klein reiskoffertje dus de reistas is het derde stuk handbagage. Als de reistas niet mee mag als handbagage gaat hij gewoon als bagage mee. In dat geval kost het ons 50 dollar maar anders moeten wij per kilo gaan betalen en dat is een stuk meer. We gokken het er maar op!

Niet gekocht...
Laatste keer Walmart
Ze waren weer lekker
Om een uur of elf besluiten wij om het motel te verlaten en richting vliegveld te gaan. Het is natuurlijk nog veel te vroeg dus vereren we voor de laatste keer de Walmart met een bezoek. Toch nog een paar dingen gekocht maar die kunnen we nog makkelijk kwijt. Dan nog even naar de Mac om daar de laatste Mocha Frappé te drinken in de USA. Heel rustig aan rijden wij naar het vliegveld, een bekeuring voor te hard rijden zullen we nu zeker niet krijgen :-) en we hebben tenslotte de tijd.


Bij het vliegveld aangekomen leveren wij onze huurauto in. De Dodge Journey was een geweldige auto uitgerust met weer allerlei nieuwe snufjes. Geen problemen bij het terugbrengen van de auto en we kunnen daar gelijk op de pendelbus richting vliegveld stappen. In de bus nog een leuk gesprek met een Amerikaan die over een paar weken weer naar Nederland gaat. Op het vliegveld aangekomen kunnen we direct inchecken en dat verloopt ook allemaal heel snel, geen extra kosten gelukkig... De vlucht verloopt voorspoedig en de verzorging onderweg was zoals wij van de KLM gewend zijn, ook niet om over te klagen. We hadden iets ruimere plaatsen gekregen waardoor we meer beenruimte hadden, helemaal tevreden dus.


En dan zijn we ineens weer op Schiphol, dat ging eigenlijk best snel! Toen wij bij de bagageband aankwamen konden we gelijk onze koffers pakken, zit alles dan mee? Snel naar buiten om te roken en dan kijken of de taxi er al is. Regen, we zijn weer thuis, maar geen taxi. De taxichauffeur belde ons dat hij door een file ongeveer een kwartier later zou zijn en dat wij moesten wachten bij de vertrekhal A3. Nog meer roken dus...! Vanaf de aankomsthal naar vertrekhal 3 was eigenlijk net iets te ver lopen voor Monique die zich de hele vakantie kranig had gedragen. Na een lange dag en veel zitten was ze eigenlijk op, maar de gedachte dat ze snel thuis bij de katjes zou zijn hield haar op de been.

Na een paar rokertjes was daar dan de auto van Zoetermeer taxi. Normaal hadden wij altijd een taxi van Van Dorp uit Zoetermeer maar wij kwamen er voor de vakantie achter dat het bedrijf failliet was. Erg jammer want wij hadden altijd goede ervaringen met van Dorp. Op de heenweg werden wij ook door Zoetermeer taxi naar Schiphol gebracht maar toen hadden wij al twijfels of het terug allemaal goed zou gaan, het was een vreemde chauffeur op de heenweg... Gelukkig verliep de taxirit terug goed.


En dan zijn we eindelijk thuis en zijn er 4 vriendjes heel blij om ons weer te zien! Ook wij zijn weer blij om in ons eigen huisje te zijn. Op de tafel in de kamer ligt een welkomsbriefje van Lia bij twee leuke plantjes en we hebben er een rode kater bij (haakwerk van Kelly!). Bedankt Kelly, ziet er erg leuk uit! Ik (Willem) ben kapot en het bed lokt mij, ik trap erin... Monique daar in tegen blijft op de been en begint met opruimen en een eerste wasje te draaien, grote waardering voor haar! Lia komt nog even langs om de sleutel van ons huis terug te brengen en we spreken gelijk af om morgen met zijn allen de wedstrijd Nederland - Argentinië te gaan kijken.


Korte terugblik
Dit jaar hebben wij voor het eerst een stuk van de Lincoln Highway gereden, één van de oudste verbindingswegen en de eerste die van "coast to coast" gaat. De weg begon heel druk, zeker in de staten New York en New Jersey. Wij zijn van New York tot Chicago gereden en de laatste dagen nog een stuk van de Route 66. Het landschap in de staten die we dit jaar gereden hebben, was eigenlijk zoals wij ook verwacht hadden, vlak en af en toe een beetje heuvelachtig. We hebben veel, en dan bedoel ik ook véééééél, maïsvelden gezien. Monique had zich voor de vakantie erg verdiept in de Lincoln Highway en daardoor hebben we veel leuke plaatsen gevonden. Als je zonder informatie de LH gaat rijden zal je niet veel tegenkomen, in ieder geval niet zoals op/langs de Route 66.

In het begin was het druk...
Later in de vakantie erg rustig maar met veel maisvelden
De Dodge Journey was een fijne huurauto
De huurauto die we via National hadden gehuurd was een hele fijne auto voor deze reis, 6 zitplaatsen waarvan wij er natuurlijk maar 2 in gebruik hadden. Dus ruimte zat in die 3 weken! We hebben één keer problemen met een band gehad maar dat werd keurig gratis door een garage opgelost. De Motels/Hotels waren over het algemeen erg goed, maar wel duurder dan wij gewend zijn in de USA. We hebben natuurlijk iedere dag buiten de deur moeten eten en de nodige steaks voorbij zien komen (niet alleen voorbij trouwens). Appelbee’s viel ons erg tegen dit jaar maar Outback Steakhouse daar in tegen was onze favoriet. Natuurlijk ook nog de nodige andere restaurants en fastfoodketens bezocht.

Nog steeds vinden wij de Amerikanen aardige mensen waarmee je snel een leuk contact hebt. Mensen willen graag hun verhaal kwijt en wij horen ze graag. Conclusie, weer een hele fijne vakantie in de USA. Grote waardering voor Monique die het af en toe erg zwaar had met haar "ziekte" maar toch gewoon doorzette. Lia, erg bedankt voor de goede zorgen t.a.v. de katten, en alle volgers bedankt voor de leuke reacties.

Willem.

Dag 21 Illinois




Vanochtend zijn we na ons ontbijtje naar het station gereden wat ongeveer een mijl verderop ligt. Het is het station van Golf. De metra zoals ze het hier noemen, is keurig op tijd. Het doet allemaal een beetje ouderwets aan, er is nog een conducteur die echt met een sleutel de deuren opent, anders gaan ze niet open. Kaartjes moesten wij in de metro kopen want op het station was dit niet mogelijk. De kaartjes werden in een clip op de leuning voor ons gedaan. Heel handig op zich, de conducteur zag dan direct dat je een kaartje had. We waren met zo'n 25 minuten in Chicago bij Union Station.






We hadden de uitgang bij Adams St. maar zijn direct naar Jackson St. gelopen. Bij de Willis (voorheen Sears) Tower hebben we kaartjes gekocht voor de Chicago City Tour, dat is een hop-on-hop-off bus die je langs de belangrijkste bezienswaardigheden voert. Voor we met de bus gingen, hebben we eerst het bordje van het beginpunt van Route 66 op de foto gezet. Daarna de bus gepakt, we zijn lekker op het bovendek van de dubbeldekker gaan zitten. Het was al behoorlijk warm en zo vingen we nog lekker de rijwind. We zijn er al vrij snel weer uitgegaan, bij het theaterdistrict. Hier is het Historic Chicago Theatre. Dat sign is zo schitterend, dat moest weer even op de foto!




Een paar stops verder is de Navy Pier. Veel restaurants, winkeltjes en attracties zoals een reuzenrad. We hebben hier even wat gedronken en een beetje rond gekeken. Daarna zijn we naar de Hancock Building gegaan. De vorige keer dat we in Chicago waren zijn we in de Willis Tower naar boven gegaan dus nu is de Hancock aan de beurt. We hoeven niet lang te wachten voor we in de lift naar boven kunnen. We zijn in 40 seconden op de 94e verdieping, echt ongelooflijk! Je oren klappen wel lekker dicht maar verder merk je nauwelijks da de lift beweegt!

Hancock Building



De Tilt
Willis Tower

Het uitzicht is echt fenomenaal! Je kan helemaal rond lopen dus je ziet veel van Chicago en Lake Michigan. Bovenop de hoge gebouwen zie je zwembaden maar ook tuinen, echt gaaf! De auto's die je beneden ziet rijden zijn zo klein, het lijken wel mieren. en dan .....TILT, de nieuwste attractie in Chicago. Ze proberen zo te concurreren met de Willis waar je de boxes hebt op het skydeck. Je staat dan in een glazen box en hebt een schitterend uitzicht naar beneden. TILT is nog net iets spannender, je hangt in een glazen wand die dan steeds iets schuiner gaat. We zijn er niet ingegaan! Heel erg staan twijfelen maar als ik te dicht bij de ramen stond dan werd ik al wankel en dat ben ik al genoeg. Willem vond het niet verstandig om er in te gaan dus.......alleen staan kijken. Er waren er meer die er heel stoer ingingen maar er dan uitsprongen als het schuiner ging.





We zijn tot slot naar de Wells Street Bridge gelopen. Die heeft Willem als miniatuur gemaakt van foto's en we wilden deze brug in het echt zien. De metro loopt hier hoog door de straat, heel gaaf om te zien. De bruggen zijn hier allemaal even mooi en ook de gebouwen! We blijven foto's maken, in totaal geloof ik wel 700! Dat wordt een flinke uitzoek-klus! Terug in het motel, hebben we de auto helemaal leeg getrokken. Koffers verder inpakken, morgen gaan we weer naar huis. Maar deze dag in Chicago was heel geslaagd!!


Dag 20 Illinois



Vanmorgen rook je gelukkig niet veel meer van het vuurwerk van gisteren en ik heb gelukkig ook niet veel meer gehoord want ik ben als een blok in slaap gevallen en heb behoorlijk vast geslapen! Er is geen ontbijt in dit motel dus we rijden langs de 7-Eleven en halen daar heerlijke verse donutsen. En dan gaan we weer op pad. We rijden via de Lincoln Highway naar Plainfield. Geinig, gestart met Lincoln Highway, toen even Route 66 en nu nog een stukje Lincoln Highway!


Mansonic Building
In Plainfield komen we het bord tegen wat we al op internet hadden gevonden. Hier kruisen de Lincoln Highway (die verder naar het westen gaat) en de Route 66 (die verder naar het oosten gaat) elkaar. In downtown Plainfield hebben we de auto even geparkeerd want dat zag er erg leuk uit. In Lockport Street zijn wel 50 historische panden waaronder het Mansonic Building. Dit is een pand wat in 1892 is gebouwd door vrijmetselaars als vergaderruimte en wat nog steeds in gebruik is. Het is gebouwd in Queen-Anne stijl en is een van de meest architectonisch belangrijke en meest prominente gebouwen in deze straat.

Voormalig Standard Oil Gasoline Station


Er zijn niet alleen grote auto's in de USA...
Verder staat hier ook een van de vier nog overgebleven Standard Oil Gasoline Stations langs de Lincoln Highway. Het is nu in gebruik als Gift Boutique. Even verderop zit een Barber Shop, die zijn hier zo leuk te herkennen aan de rood-wit-blauwe Barber's Pole. Deze signs worden al heel lang gebruikt om de plek aan te geven waar het pand is waar ze hun kappersvak uitoefenen. Deze zaak zit hier al vanaf 1882 en is tot 1993 in handen geweest van de familie Worst. Daarna is de zaak overgenomen door Don Kinley.

Over worst gesproken, er zit een vreemd beest in het gras...
Maar deze was angstaanjagender...
Vervolgens rijden we door allerlei "Suburbs" oftewel voorsteden van Chicago naar ons motel in Morton Grove. Het is niet heel erg druk maar het is een weg met veel verkeerslichten, vooral in het begin. Dat schiet niet erg op want ze staan veelal op rood! Maar we komen er wel, af en toe even stoppen om de benen te strekken en even te roken en dan lukt het wel! Bij een stop zei Willem, wat zit daar nou in het gras? Het zag er heel echt uit en het leek een wolf! Was best angstaanjagend maar......het bleek een nepper :-).


Super 8 Motel
Het motel snel gevonden toen we in Morton Grove waren, we hebben een hele nette kamer. Het ziet er allemaal keurig uit! Je weet het maar nooit als je via internet boekt want foto's kunnen erg misleidend zijn! We kijken nu eerst of we een zender kunnen vinden die het WK uitzend. Maar helaas kunnen we die niet vinden. Via internet kunnen we wel via een site zien wat er gebeurt maar we hebben geen beeld. Van Lia  (heel lief!) krijgen we gelijk weer de uitslag door, het is na penalty's 4-3 geworden voor Nederland na een wederom bloedstollende wedstrijd tegen Costa Rica. Op naar de halve finale tegen Argentinië, Willem Alexander tegen Maxima :-).


Dark Chocolate from down under
We rijden even naar het station wat hier 1 mijl vanaf zit om te kijken hoe laat de trein naar Chicago vertrekt. Dat gaan we morgen doen, we laten de auto lekker staan! Vanaf Chicago Union Station kijken we dan wel verder hoe we bij het Hancock Building komen en wat we verder gaan bekijken. Daarna gaan we eten bij het Outback Steakhouse en dat was me daar weer lekker! Een heerlijke steak gegeten, onze laatste dit jaar in de USA, en als toetje hadden we heerlijk iets met "Dark Chocolate from down under" genomen. We hadden er één genomen met z'n tweeën en dat was ook meer dan genoeg. Het was weer een heerlijke afsluiting van deze dag!

Kom op met die Argentijnse steak...




Dag 19 Illinois


Bonen...

We zitten hier echt in de "Country" zoals ze het hier noemen! Na een ontbijtje gaan we weer op pad en we rijden eigenlijk gelijk al weer tussen de maisvelden door. Op een gegeven moment zien we ineens een klein hertje langs de kant van de weg Het bleef even staan maar schoot toen tussen het mais in. We zagen bij een boerderij een vrouw die het gras aan het maaien was. Willem stopte en vroeg aan haar wat het andere gewas was wat we heel veel zagen. Dat waren allerlei soorten bonen. Ze vertelde dat het mais dit jaar op de "4th" 40 tot 50 cm hoger was dan normaal! Dat het hoog was hadden we gezien, het kwam boven mij uit!







We reden naar Starved Rock State Park, een park waar de American Eagle in de winter regelmatig te vinden is. Toen we er aan kwamen dachten we al, wat is het hier druk! Ze hadden hele busladingen Chinezen of Japanners los gelaten en overal zaten groepen mensen te bbq'en. We zijn even naar de rivier toegelopen, hebben een paar kolibries gezien en pelikanen maar zijn daarna weggegaan. We zijn verder gereden op de Illinois River Road. Verderop hadden we een paar keer een plekje waar we gewoon even rustig bij de rivier konden kijken.




In Morris hebben we even de snelweg gepakt wat we normaliter niet doen, maar we wilden de Route 66 nog even rijden. We zijn via Wilmington en Elwood weer richting Joliet gereden. In Wilmington nog even bij de Launching Pad gekeken. Het is toch eeuwig zonde dat die zaak gesloten is. Als je naar binnen kijkt, dan ziet alles er hartstikke goed uit. Ze hebben hele leuke tafeltjes staan met een kaart erop van de Route 66. Ze zullen hier ook wel hetzelfde probleem hebben als in andere plaatsen langs de route, er zijn nog maar weinig mensen die de Route 66 echt kennen en de historie willen behouden!

En dan zijn we ineens eens 6 kwijt...



Aan het eind van de middag zijn we in Joliet en we hebben weer een kamer beneden gelukkig. We zijn gaan eten bij Applebee's waar weer het nodige fout ging. Dat hebben wij helaas wel vaker bij deze zaak. Onze voorkeur gaat toch uit naar zaken zoals Outback Steakhouse of Texas Roadhouse. We hebben hierna bij het hotel naar het vuurwerk zitten kijken wat werd afgestoken ter ere van de "4th of July" oftewel "Independence Day". Het was vrij snel over. Er zaten overigens soms aardige klappen tussen!!



Mijn beleving is toch iets anders (Willem).
Monique is naar bed gegaan en ik zit met een biertje als grote vriend wat foto's bij het verslag te plaatsen. Om te roken moet ik naar buiten toe want dat mag niet op onze kamer. Of het verschil uit maakt of je wel of niet op de kamer rookt maakt volgens mij vanavond niets uit. Via de airco komt namelijk de onaangename lucht van een zelfgemaakte rookbom naar binnen. Zelf maken is een stuk goedkoper dan kopen natuurlijk en dat vond het buurjongetje ook.

Toch besluit ik om naar buiten te gaan om te roken. Er hangt buiten een kruitdamp en ik kan door de rook heen nog net zien dat de bewoners van 3 deuren verder een hekel aan de bureaustoel hadden. Een grote neger en zijn vrouw hebben volgens mij ook genoeg van de hobby van het buurjongetje en lopen met hun koffers en hun ziel onder hun arm voorbij op weg naar de receptie (ik denk dat ze een andere kamer willen). Ik groet ze, ze groeten terug "Happy 4th". Dan volgt er ineens een harde klap, de vader van het neger jongetje heeft dus ook een hobby. De bovenburen zijn volgens mij ook met hun hobby bezig want ik hoor al geruime tijd een vreemd bonkend geluid.


Er gaat een autoalarm af en ik hoor af toe nog knallen. Dan hoor ik een zwaar ronkend geluid, het is niet Monique maar de oude Cadillac van de buurman van 2 deuren verder.


Hij parkeert naast de combinatie van onze buurman. Onze buurman van vanavond heeft een aparte manier van parkeren, hij zet zijn pickup met aanhanger gewoon over 5 parkeervakken heen terwijl er langs de weg genoeg plaats is... 


De bovenburen zijn volgens mij klaar met hun hobby want het is inmiddels stil geworden. Boven geen vuurwerk meer maar buiten is het nu ook rustig, ik denk dat het voor mij ook tijd is om te gaan slapen.
Eerst nog even een paar muggen een andere kant op sturen en dan mag ik...trust...

Toch nog een knal...maar dat was een mug...